Ontmoeting met Harry en gelukkig weer 100% fit. Week 3


Onze derde week ligt al een paar dagen achter ons dus hoogtijd voor het globale verslag van deze week. Ook deze week hebben we ons weer geen minuut verveeld hoewel we minder kunnen wandelen dan voorgaande jaren doordat manlief toch nog steeds veel last van zijn voet heeft.
Ondanks dat we all-inclusive in ons hotel hebben vind ik het altijd leuk om af en toe in een plaatselijk restaurantje te eten. We gingen dan ook weer naar het restaurantje waar we vorig jaar ook een paar keer gegeten hebben. Leuk dat ze je dan ook nog herkennen van vorig jaar. 


We kozen voor kip-kebab en net als vorig jaar kregen we er zo'n heerlijk warm speciaal brood bij. We betaalden slechts € 8,50 en hadden dan ieder ook nog een cola en turkse thee voor dit bedrag. Voor zo'n bedrag kun je nog eens uit eten gaan.

Intussen hadden we Harry, de man waar we vorig jaar leuke uitstapjes meegemaakt hadden, gebeld om hem te zeggen dat we een stukje kaas en een fles advocaat voor hem hadden meegebracht. Vorig jaar had hij ons gezegd dat hij dat zo mistte in Turkije en ook zure haring. Maar ik zag het niet zitten om dat mee te nemen. Het zou niet in de handbagage mogen en als zo'n pot breekt in je koffer dan is het leed niet te overzien.


We ontmoetten hem tijdens de groentenmarkt in Kemer bij een Turks theehuis. Daar was goed te zien dat hij helemaal ingeburgerd is in Turkije want er kwamen verschillende mensen bij ons aan het tafeltje zitten. Harry was blij met zijn kaas en advocaat en we spraken af dat we hem binnenkort zouden bellen voor weer een ritje. Hij zei dat hij zou informeren of er veel sneeuw in bergen zou liggen want anders konden we de tour wel doen die we vorig jaar halverwege moesten opgeven i.v.m. de hevige gladheid. Ik zag aan manliefs zijn gezicht dat hij een andere tour ook wel heeeeeel fijn zou vinden want die van vorig jaar was toch wel erg spannend en eng geweest. Volgens ons moet er nog veel sneeuw liggen maar hij zei dat hij zou informeren, we wachten dus maar af.

Intussen ben ik ook bij de kleermaker langs geweest en de rits is weer gerepareerd. Het plein bij de witte toren is helemaal klaar dit jaar (vorig jaar waren ze hier bezig trouwens met nog veel meer)


Helaas is hier weinig van te merken in de wereld
Deze week hebben we ons ook opgegeven voor een rondleiding door de keuken van het hotel. Vorigjaar hadden we al gehoord dat dit zeker de moeite waard was om te doen.





Kaas voor het ontbijt voor de volgende dag
Het was echt de moeite waard. Er is voor alles een aparte keuken en als je dan hoort hoeveel ze van alles nodig hebben en hoeveel personeel er werkt. Na afloop kregen we een cocktail en was er chocolade. Trouwens gebak maken ze ook zelf.

Vorig jaar zagen we dat ook al maar dan meer in  de bergdorpjes dat mensen hun geiten uitlieten. Hier hebben we het nu al een paar keer gezien vlak bij het plaatsje Çamyuva.







Deze vakantie hebben we een route gevonden die we nog niet eerder liepen. Aangezien manlief het niet ziet zitten om met zijn voet de heuvel (voorlopig) over te gaan moesten we toch eens op zoek naar een andere route.




Dit was best een leuke route en het voordeel ervan was dat wanneer manlief niet verder had gekund we de bus hadden kunnen nemen en wanneer we de heuvel over zouden gaan kan dit niet en het is ook veel verder.

Het weer is nog steeds niet optimaal, ik heb nog niet in mijn badpak buiten gezeten. Als het zo blijft komen wij zonder vakantiekleurtje terug maar dat vinden we geen probleem. Het is gewoon lekker om te wandelen, geen boodschappen hoeven te doen, niet te koken, geen huishoudelijk werk en noem maar op.


Wat ik heel opvallend hier vind is dat de hotels en ook de tuin van de hotels er prachtig verzorgd uitzien maar zodra je een voet buiten het resort zet is het vaak een rommeltje. Soms zie je tussen  luxueuze hotels zomaar een soort krotje staan waar mensen met hun vee wonen.



De week van verhuizen en ziek zijn. Week 2


Afgelopen week zijn we van kamer gewisseld. Alhoewel we bij het boeken van onze reis onze voorkeur voor een kamer hadden aangegeven kregen we deze bij aankomst niet en het hotel zat toen ook helemaal vol. Ik vond dit wel jammer maar het was niet anders. We kregen een kamer met direct zeezicht maar wij hadden vorig jaar zeezicht en zicht op de bergen wat we geweldig vonden. Manlief zei vragen we toch later of we nog kunnen verhuizen maar ik vond het eigenlijk te veel werk als je eenmaal geïnstalleerd bent.
Maar toen Victoria, van Guest Relations, ons vroeg of onze kamer naar wens was zei ik dat het ging. Ik vond dat wij er nauwelijks zon op het balkon hadden dat zal in de zomer hier heerlijk zijn maar nu is zon toch wel fijn want daarom zijn we ook een paar weken hier om wat zon te zien.
Nadat Victoria bij de receptie geweest was zei ze dat we de dag erop een kamer konden bezichtigen en als deze ons zou aanstaan dan konden we er heen.
Nu de kamer was zowel met zon op het balkon als met de indeling prima en we hoefden er dan ook niet over na te denken, we gingen verhuizen!

In het begin van onze tweede week was het weer hier niet bepaald mooi maar in Nederland was het nog minder. Daar werd zelfs de eerste schaatsmarathon op natuurijs gehouden. Wel konden we nog regmatig een wandelingetje maken in de omgeving.
Op het strand (kiezelstrand) zie je van alles liggen. Ik vraag me dan b.v. af waar komt zo'n steen wel niet helemaal vandaan.


Of hoe lang ligt dit stuk touw al wel niet in het water. Ik vind het heerlijk om zo over het strand te lopen hoewel het niet echt makkelijk loopt met al die kiezels en er zijn soms grote bij.


Als we het strand af gaan en op een weg komen waar nauwelijks auto's laat staan mensen langs komen zien we een tentje waar Turkse thee gezet wordt. We gaan er een kijkje nemen en er wordt ons uitgelegd hoe hij het zet.
Hij stookt het met hout en laat ons zien hoe het precies werkt. Ik heb geen idee waar zijn klanten vandaan moeten komen want het is echt een tentje waar nauwelijks passanten langs komen.


Deze week regent het ook een paar dagen en is er nauwelijks zon. Dit is een gelukje bij een ongelukje want zowel manlief als ik hebben deze week een staartje van de griep. Ik moet zelfs een dag het bed houden omdat ik me heel beroerd voel en erge hoofdpijn heb. Ook heb ik een erge vastzittende hoest waarvoor ik bij de apotheek medicijnen ga halen.


Deze week ondernemen we nog niet zo erg veel omdat ik me nog lang niet fit voel. Wel wandelen we af en toe een stukje in de tuin van het hotel. De tuin ziet er mooi verzorgd uit en er wordt dagelijks in gewerkt door een aantal tuinmannen.



De laatste dag van deze tweede week besluiten we toch om even naar Kemer te gaan. Kemer is de grotere plaats waar het plaatsje Kiris waar wij zitten bijhoort. Ik heb wat kleine boodschapjes nodig en in Kiris hebben ze alleen winkels voor toeristen. Ook heb ik een klerenmaker nodig voor een rits en Turkse klerenmakers zijn heel goed. In Nederland zegt men direct dat het niet meer gemaakt kan worden maar hier kunnen ze bijna alles maken en dit meestal nog voor een koopje ook.



Ook gaan we naar de patisserie waar we de vorige twee jaren ook regelmatig heengingen. Ook dit jaar smaakt de cappuccino en de kokoskoeken er nog geweldig.


Ondanks dat ik niet topfit ben deze week geniet ik toch van deze vakantie. Het is gewoon al heerlijk dat je niet hoeft te bedenken wat er gegeten moet worden en wat voor boodschappen er in huis gehaald moeten worden.
Ondanks dat ik niet helemaal fit ben toch een heerlijk weekje.


Er een paar weken tussenuit in 2017. Week 1


Vrijdag 6 januari vertrekken we 's nachts al vroeg naar de luchthaven van Bremen. We gaan voor de derde keer een aantal weken de winter in Nederland ontvluchten. Ook deze keer gaan we weer naar Turkije. Hoewel menigeen ons vraagt of we dat wel durven met al die aanslagen van de laatste tijd die er in Turkije zijn. Wij zijn van mening dat je tegenwoordig overal door een terroristische aanslag getroffen kan worden en willen niet dat ons leven door angst geregeerd wordt. Ook dit jaar hebben we weer gekozen voor het zelfde hotel dan voorgaande jaren. We weten dat het een goed hotel is en het is erg groot. Dat het groot is vinden wij een voordeel er wordt van alles georganiseerd en dat is wel prettig omdat het weer niet altijd om deze tijd van het jaar goed is.


Deze week is het weer niet echt goed. Soms regent het en er is zelfs een dag dat het heel hard waait. Men mag daarom ook niet vanuit de tuin van het hotel het strand op want er zijn enorme hoge golven die op het strand slaan.



Zodra het weer het een beetje toelaat maken we een wandeling. Maar omdat manlief nogal last van zijn linker voet heeft de laatste tijd zijn het niet echt hele lange wandelingen.  Toch proberen we bij droog weer iedere dag een stukje te wandelen.
Hoewel het Aquapark in deze tijd van het jaar gesloten is bewonderen we ook deze keer weer de fleurige wandschilderingen die me aan de Efteling doe denken.




Gelukkig is het mooi zonnig weer als er in het naburig dorpje Çamyuva markt is. Ik vind het altijd leuk om plaatselijke markten te bezoeken waar de bevolking hun inkopen doet. Omdat de sneeuw op de bergen nog niet gesmolten is kunnen we heen gewoon over het strand naar het dorpje lopen en terug over de dam in de rivier die nog helemaal droog staat.



Op de markt zien de groenten er zo mooi fris uit. Dit vind ik altijd op buitenlandse markten. Dit komt natuurlijk dat de bevolking er ook vaak hun eigen geteelde groenten verkoopt. Omdat er bijna geen toeristen zijn dit jaar is de bevolking nu helemaal erg aardigen proberen met je een gesprek aante gaan.






Natuurlijk wordt er op zo'n plaatselijke markt ook allerlei andere zaken dan groenten verkocht. Omdat de bevolking op hout stookt zijn er ook allerlei kachels te koop.


Bij de kraam waar allerlei nootjes gekocht kunnen worden wordt
met dit apparaat pinda's gebrand

Het doet me goed om te zien dat er ieder jaar meer aandacht is voor de zwerfhonden en katten. Zwerfhonden hebben we deze week nog niet gezien en de katten zien er allemaal goed uit. Ook staat er dit jaar weer brokken en water voor ze op bepaalde plaatsen. Dat doet me natuurlijk als dierenliefhebster erg goed.








Amsterdam Light Walk 27-12-2016


Vandaag vertrek ik met alle drie mijn wandelmaatjes naar Amsterdam om daar de Amsterdam Light Walk te gaan wandelen die door Le Champion georganiseerd wordt. In september hebben we al besloten om deze te gaan doen toen we op de terugreis waren nadat we de Dam tot Dam Wandeltocht gewandeld hadden die ook altijd door hen georganiseerd wordt.  We hebben ons toen al direct bij thuiskomst ingeschreven want er konden maximaal 6500 wandelaas meedoen.
We kunnen mooi voor een koopje eerste klas reizen, Janny kon door haar abonnement aan kaartjes komen  waarvoor maar € 12,50 per persoon betaald moest worden voor een retour.


Het is een avondwandeling die je meeneemt door het historische Amsterdam, dat zich tijdens de donkere wintermaanden ontpopt tot een waar lichtjesparadijs. Het is een 15 km lange wandeling die de wandelaars de prachtig met licht versierde straten en grachten van Amsterdam laten zien.
We zijn ruim op tijd in Amsterdam en besluiten eerst wat te gaan eten in De Grasshopper. 
Op weg er naartoe zie ik  bij de Beurs van Berlage dit grappige kunstwerk aan de muur hangen.





Het eten smaakt er goed maar dat wisten we eigenlijk al wel want in september hadden we daar na de Dam tot Dam wandeltocht ook gegeten.
Na het eten gaan we naar de Passenger Terminal Amsterdam waar de start en finishlocatie is.




Er wordt gestart in groepen, Heleen mag pas later starten dan wij maar toch lukt het haar om gelijk met ons in het startvak te komen. Een gelukje want er wordt nogal streng gecontroleerd.



Wanneer we aan onze wandeling beginnen is het al donker buiten. We lopen eerst een stukje langs het IJ.


Bij de Herengracht zijn deze verlichte fietsen te bewonderen. Het is heel druk met wandelaars en ook is het gewone verkeer er nog bij. Heleen zegt dit is mooi voor één keer want het is toch wel heel erg druk.




The Lace van Choi + Shine Architects bestaat uit 18 panelen die handmatig door 9 man zijn geweven. In totaal is er 33000 meter licht reflecterend draad gebruikt en het kunstwerk weegt 650 kilogram.
Het indrukwekkende kunstwerk symboliseert de verwevenheid van Amsterdam; de verwevenheid tussen verschillende mensen en culturen, stadse (infra)structuren en de verwevenheid tussen het historische en het hedendaagse Amsterdam.

The Lace verbeeldt het traditionele Hollandse kanten kapje. Tegelijkertijd zijn er Koreaanse vouwtechnieken toegepast waardoor dit kunstwerk net zo’n culturele mengelmoes is als Amsterdam.


We komen bij de Negen straatje en gelukkig is het hier wat minder druk hoewel je toch moet uitkijken voor brommers die je tegemoet komen of passeren.




Via de Leidsestraat gaan we naar het Leidseplein. Ook passeren we een kerk waar op de gevel een verlichte vogel te zien is die soms wegvliegt en waar dan op de muur "Fijne wandeling" verschijnt.




We komen in het Vondelpark bij 't Blauwe Theehuis waar een stempelpost is. Hier krijgen we een oliebol. 



We komen bij het Museumplein waar een kunstijsbaan is een ook een kerstmarkt. Het is er gezellig druk.


We genieten van al het moois wat we zien. Het valt niet mee om van alles mooie foto's te maken.










We komen in het Wertheimpark.
Het Wertheimpark is een klein park in de Plantagebuurt in Amsterdam. Het is gelegen aan de Plantage Middenlaan, de Plantage Parklaan en de Nieuwe Herengracht, tegenover de Amsterdamse Hortus Botanicus.




We komen bij de tweede stempelpost De Stopera en hier krijgen we een beker warme chocolademelk. Het is nu nog maar 3,5 km naar de finish.


We komen over de Dam, Langs de Bijenkorf en langs het Oosterdok gaan we weer terug naar de Passenger Terminal waar we ons afmelden.



Karin en ik proosten met het glas Glühwein wat we na afloop krijgen. Niet lang hierna vertrekken we naar het station want wij hebben nog een  lange reis voor de boeg voordat we weer thuis zijn.




Het was een mooie tocht met prima wandelweer. In het begin was het wel heel druk op het parcours maar later weer dit wat minder.
De tocht was prima georganiseerd maar dat is trouwens altijd bij tochten van Le Champion.

Heleen, Janny en Karin bedankt voor jullie gezelligheid, ik heb er echt van genoten.