Aan de zijlijn.


Helaas hangen mijn wandelsokken aan de wilgen (figuurlijk dan) want ik kan dit jaar niet met de Drents Friese Woud Wandelvierdaagse meedoen die van 26 t/m 29 mei gehouden wordt in Diever. Het zou de tiende keer geweest zijn dat ik deze zou lopen maar door de operatie aan mijn schouder moet ik hier helaas van afzien.
Toch zijn we weer op de camping waar we de andere jaren ook altijd stonden want Heleen gaat wel 4 x 30 km lopen als training voor Nijmegen en dan overnacht ze bij mij in de caravan en manlief gaat die dagen dan naar huis. Trouwens op de camping is het ook altijd weer leuk om er ieder jaar weer dezelfde wandelaars te ontmoeten.

De eerste dag komen de wandelaars vlak langs de camping en hebben ze een rust in het Dorpshuis van Wapse. Manlief en ik gaan daarheen om haar voor de laatste 5 km van die dag aan te moedigen en daarna zet manlief mij bij de start en finishlocatie af terwijl hij naar huis gaat en ik op de binnenkomst van Heleen wacht. Ik vind het wel jammer dat de start en finishlocatie dit jaar niet meer in het Dingspilhuus is want ondanks dat dit erg verouderd was vond ik het er altijd wel heel gezellig. Als Heleen binnen is besluiten we dan ook om gelijk maar naar de camping te gaan.













Heleen heeft er een dag wandelen opzitten en ik doe overdag de oefeningetjes die die fysiotherapie me meegegeven heb.









Heleen en ik hebben afgesproken dat we net als vorig jaar buiten de deur gaan eten want het is natuurlijk ook een beetje vakantie, vooral voor mij.


Ondanks dat ik niet mee kan wandelen krijg ik toch af en toe en fotootje per Whatts app opgestuurd zodat ik toch nog iets kan zien ik de prachtige omgeving waar de routes dit jaar weer doorgaan.

 Het is leuk voor Heleen dat Karin zaterdag en zondag ook komt wandelen want het is natuurlijk wel gezellig om samen 30 km te wandelen hoewel je bij een wandeltocht altijd wel snel een praatje maakt met de een of ander.


Op zaterdag krijgen Heleen en Karin support van Heleen haar ouders bij een rustpost, haar ouders doen dit heel vaak als er een meerdaagse tocht gelopen wordt.



Nadat Karin en Heleen hun 30 km er voor vandaag hebben opzitten komen haar ouders ook nog even naar de camping.
Gezellig word ik ook nog gesupport, ha,ha.




Vanavond gaan Heleen en ik bij een Chinees eten waar een lopend buffet is. Vorig jaar waren wij daar ook en gezien de prijs was het zeker de moeite waard en ook nu hebben we er geen spijt van dat we er zijn.



Vandaag hebben Heleen en Karin hun laatste rust bij restaurant "Hoeve aan de Weg", hier was vaker een rust en dan kwam manlief hier altijd naar me toe. Vandaag is hij al weer vroeg terug gekomen en gaan we er nu samen naar toe om hun te supporten voor hun laatste 5 kilometer.


Heleen heeft er in 4 dagen 120 km opzitten en Karin in 2 dagen 60 km.
Ik vond het heel jammer dat ik deze vierdaagse moest overslaan maar ik heb wel genoten van Heleen haar aanwezigheid en het iedere avond uit eten gaan was natuurlijk ook heel gezellig.
Ook lief dat ze me nog foto's stuurden zodat ik toch enig idee had wat zij onderweg zagen.








Volgend jaar hoop ik toch weer in Diever te kunnen wandelen want ik vind het daar een prachtige omgeving om te wandelen. Deze vierdaagse heeft ook mijn voorkeur boven die van Odoorn. Zou het wandelen minder goed worden dan kan ik zelfs altijd nog voor de 10 km gaan wat ik natuurlijk niet hoop.

Rondleiding Hoogtepunten van het Rijksmuseum Amsterdam 21-05-2016


Vandaag brengen we een bezoek aan het Rijksmuseum in Amsterdam. Wanneer je niet van museums houdt kun je dit postje misschien beter overslaan. Na de verbouwing welke bijna 10 jaar duurde ben ik er niet meer geweest. Dit uitje naar het Rijksmuseum wordt georganiseerd door de Personeelsvereniging van het bedrijf waar mijn man gewerkt heeft (als je met pensioen bent mag je als je nog contributie betaalt lid van de vereniging blijven) We zullen er een rondleiding langs de hoogtepunten krijgen. Manlief en ik reizen met de trein naar Amsterdam. Voordat de rondleiding begint krijgen we eerst koffie met gebak in patisserie Keyzer. Er schijnt aardig wat belangstelling voor dit uitstapje te zijn want er zijn over de hele dag verschillende groepen die een rondleiding krijgen.
Het is zo mooi aan de personeelsvereniging dat ze verschillende soorten activiteiten hebben zowel voor de wat ouderen als voor de jongeren.
Aangezien ik mijn arm nog in een immobilisator heb kan ik niet veel foto's maken maar toch heb ik er zelf en manlief er een paar laten maken.

De bedreigde zwaan van Jan Asselijn, ca. 1650 


Energiek verdedigt een zwaan haar nest tegen een hond. Het gevecht werd in latere eeuwen politiek geduid: de witte zwaan werd opgevat als de in 1672 vermoorde staatsman Johan de Witt, die het land verdedigt tegen zijn vijanden. Met die interpretatie kwam het schilderij in 1800 als eerste aankoop in de Nationale Kunstgalerij (de voorloper van het Rijksmuseum) terecht.

Het melkmeisje van Johannes Vermeer, ca. 1660


Het melkmeisje  zou wel eens een erotisch schilderij kunnen zijn wordt ons uitgelegd door de dame die ons rondleidt. In Vermeers tijd kleefde aan melkmeisjes een seksuele beschikbaarheid. Het breezersletje van de zeventiende eeuw dus.

Ze lijkt geconcentreerd bezig met haar taak en zoals zoveel andere melkmeisjes kijkt ze niet lacherig en flirtend om zich heen. Maar de aanwijzingen zijn er wel degelijk. Achter het meisje staat een vierkant doosje met een kopje erin. Het is een stoof, een voetenwarmer; in het kopje ligt een kooltje en via de openingen in het doosje gaat de warmte omhoog. In het geval van vrouwelijk gebruik gaat de stoof onder haar rok en gaat de warmte omhoog langs haar benen, en verder omhoog naar haar intiemere delen. Daar komt bij dat de stoof voor een Delfts blauw tegeltje staat waarop Cupido is afgebeeld die zijn pijl schiet naar het volgende zichtbare tegeltje, een man met een lange stok. Tegenover dat fallussymbool staat de kruik die het meisje in haar handen houdt, een vulvasymbool.
Eigenlijk zou ik altijd in een museum een rondleiding moeten hebben want dan word ik opmerkzaam gemaakt op dingen die ik anders niet zie.

De Cuypersbibliotheek 


De Cuypersbibliotheek (genoemd naar Cuypers de architect van het museum en trouwens ook van het Centraal Station wat aan de beide gebouwen ook wel te zien is) is de grootste en oudste kunsthistorische bibliotheek van Nederland en is na een intensieve restauratie, geheel in originele staat teruggebracht. De prachtige leeszaal van de 19de-eeuwse bibliotheek is vanaf de opening van het museum ook voor het publiek te bezichtigen. Hier kunnen bezoekers, studenten en kunsthistorici binnenlopen en zich verdiepen in de collectie van het Rijksmuseum. 

Borstbeeld van Johan de Witt door de Antwerpse beeldhouwer Artus Quellinus de Oude 
(1609-1668) in 1665 gemaakt  


Het beeld van Johan de Witt is eigendom van het Dordrechts Museum en staat als bruikleen in het Rijksmuseum. In 2000 is een kopie in de Eerste Kamer geplaatst.
Het is een kenmerkend gebaar want Johan de Witt staat voor de optimaal dienende ambtenaar. Hij was van 1650 tot 1672 tijdens het eerste Stadhouderloze Tijdperk de machtigste man van de Zeven Provinciën. Stadhouder Willem II was in 1650 na 3 jaar in functie onverwacht op 24-jarige leeftijd en één week voor de geboorte van zijn zoon Willem III aan de pokken overleden. Omdat de 80-jarige oorlog in 1648 met de Vrede van Munster was geëindigd had men even geen behoefte aan een stadhouder die tevens legeraanvoerder was. In 1653 benoemde het Graafschap Holland Johan de Witt als Raadspensionaris en liet de functie van Stadhouder vacant.

Pronkbeker maker anoniem ca 1670-1680 


Pronkbekers of te wel triomf van de rooms-katholieke kerk waren vooral Zuid-Duitsland geliefd.

Deze grote ivoren pronkbekers of Humpen waren in zilver gevat. Op het rondlopende reliëf van deze beker is een allegorie te zien op de katholieke kerk. De vrouw met de miskelk die in de triomfwagen zit, is het symbool van de kerk. Onder haar wielen worden de Toorn, de Onenigheid en de Nijd verpletterd.

Drinkebroers van Jan Pieter van Baurscheit (de Oude)gemaakt rond ca. 1700



Deze monumentale uitbeelding van twee drinkers is een zinnebeeld van de Gulzigheid. Het beeld houdt het publiek voor dat zich overgeven aan overmatig drankgebruik de arbeidsmoraal ondermijnt en tot luiheid leidt. De beeldhouwer werd waarschijnlijk geïnspireerd door een scène uit het volkstoneel, waarin zulke luie types geregeld optraden.

Kinderledikant maker anoniem ca 1620-1650


Het ledikantje is van eikenhout en versierd met ebben. Het meubel rust op vaaspoten. De zijschotten hebben vier, de eindschotten twee panelen binnen profiellijsten en met ebben spiegels in het middenveld. De stijlen zijn doorgetrokken en worden bekroond door ebben ballen; die aan het hoofdeind gaan hoger door. Tussen deze beide stijlen is een regel gevoegd met een bekroning van opengewerkt rolwerk, bezet met ebben dopjes. De regel wordt gedragen door ebben balustertjes.

Wandbetimmering met schoorsteenmantel en tegeltableau, anoniem, 1626


Deze betimmering is afkomstig uit een huis in Dordrecht. De opbouw volgt de regels van de klassieke bouwkunst, met zuilen die een fries en een kroonlijst dragen. Het inlegwerk in verschillende houtsoorten verlevendigt de wand. De doorlopende betimmering gaf een vertrek eenheid en voornaamheid, maar isoleerde ook tegen kou en vocht.

De schoorsteen heeft een witgeaderde, zwart kunstmarmeren stoel met vrijstaande Toscaanse kolommen op voetstukken, die voor vlakke pilasters zijn geplaatst en consoles dragen. Basis en kapiteel zijn van bruin geaderd wit marmer. Op de consoles rust de schoorsteenmantel. De fries draagt in het midden en op de hoeken een boogstelling, waarin de figuren van Geloof, Hoop en Liefde zijn geschilderd. De middelste cartouche boven de boogstelling draagt het jaartal 1626.


Wandtafel, anoniem, ca. 1650 - 1675


Tafel van lindehout en geschilderd als marmer en het blad is van marmer. 

De poten van de tafel zijn gebeeldhouwd met plooien en andere elementen van de kwabstijl. Die stijl was ontwikkeld in de edelsmeedkunst, maar in het tweede kwart van de 17de eeuw gingen beeldsnijders hem voor meubels gebruiken. De tafel heeft ook naturalistische, meer classicistische versieringen, zoals kinderfiguren en bloemslingers.

Er is zoveel te zien in het museum dat ik me voorneem om er eens heen te gaan als ik bij bij zusje logeer. Want 200 zalen daar doe je natuurlijk wel dagen over wil je alles goed bekijken.
Het is heerlijk weer als we naar buiten gaan en op het Museumplein zitten overal mensen op de grond. Wij gaan nog even in de tuin van het museum en nemen er plaats op een bankje.

Discuswerper, Compagnie des Bronzes, ca. 1900



Dit beeld is een kopie van een marmeren beeld van Matthieu Kessels uit 1828 dat werd gemaakt voor de hertog van Devonshire. Het origineel staat op Chatsworth House in Engeland, terwijl in Brussel het gipsen model ervan wordt bewaard. Dat werd in 1900 gebruikt om dit brons voor het Rijksmuseum te gieten.


Bijzonder dat je er ondanks de drukte toch heerlijk rustig in de tuin kan zitten.



Een echtpaar speelt er een straatschaakspel en wij wachten erop dat het half zes wordt want we hebben met mijn zusje afgesproken om er in een Indonesisch restaurant in de buurt te gaan eten. Het duurt niet lang of ik krijg een Whatsapp berichtje van haar dat ze al in het restaurant zit.


De rijsttafel die we er nemen smaakt bijzonder lekker. Het is al lang geleden dat ik een rijsttafel gegeten heb maar het is zeker de moeite waard om er nog eens heen te gaan.


Na afloop gaan we met elkaar nog wat drinken op een terras op het Max Euweplein. Daarna gaan manlief en ik weer met de trein naar huis.  Mijn schoonzusje is zo lief om ons van het station in Groningen af te halen.

Het was een leuke dag waarin ik toch iets anders naar bepaalde schilderijen etc, heb leren kijken. Ik zal zeker nog eens een bezoek aan het Rijksmuseum gaan brengen maar ik wil dan wel wat meer tijd hebben en ook alvast thuis opgezocht hebben wat ik beslist wil gaan zien want er is veel te veel te zien om alles op een dag goed te bekijken.

Even pas op de plaats rust!

Dinsdag 10 mei ben ik geopereerd aan mijn rechterschouder. Een operatie die al lang op de planning stond.

Wel is de consequentie dat ik de 4daagse van Nijmegen dit jaar niet zal kunnen lopen heel erg groot. Wel erg jammer omdat dit dit jaar de 100ste editie zou zijn en voor mij de 8ste keer dat ik deze zou lopen.

Hoewel de revalidatie tot nu toe boven verwachting verloopt kan ik toch op dit moment geen oefentochten lopen en die zijn natuurlijk wel vereist.
De Broekstreker Stertocht was de laatste serieuze wandeltocht die ik gelopen heb en die viel me ook al zwaar.

Toch gaan we wel richting Nijmegen of ik nu wel of niet loop want Heleen en Karin moeten natuurlijk wel aangemoedigd worden.

Broekstreker Stertocht 01-05-2016


Ook dit jaar loop ik de Broekstreker Stertocht weer waarvan de start in Ekehaar in het Dorpshuis is en georganiseerd wordt door Wandelgroep De Eekhof. Ik vind dit altijd een leuke tocht om te wandelen want de stertocht is verdeeld in 4 verschillende routes. De routes lopen over verharde en onverharde wegen door de mooie natuur van het Drentse landschap met beekdalen, houtwallen, vennen en door al het moois wat je onderweg tegenkomt.
Elke route is 12,5 km lang en zo kan er gekozen worden voor 12,5, 25, 37,5 of 50 km. Na elke route kom je weer terug in het Dorpshuis en dat vind ik juist zo mooi aan deze tocht ben je nog fit dan ga je weer voor de volgende route.

Vandaag ga ik er met Karin heen, Janny is verhinderd en Heleen is niet helemaal fit. Ons plan is om 37,5 km te gaan doen, mede omdat Karin in Nijmegen de 4 x 40 km moet gaan doen. Als ik bij het Dorpshuis aankom kom ik tot de ontdekking dat mijn fototoestel nog thuis aan de oplader ligt. Gelukkig heb ik mijn telefoon bij me en dan moet ik hier maar een paar foto's mee nemen want een verslag zonder foto's lijkt me wel wat saai.


Als we ons inschrijven vraag ik of je per keer kan kijken als je weer terug in het Dorpshuis bent of je weer een volgende route kan doen. Hierop wordt bevestigend geantwoord. Want ik ben er niet zeker van of ik de 37,5 wel kan doen want het wandelen valt me de laatste tijd wel zwaar.
Na een kop koffie gaan we van start en direct genieten we al van de mooie omgeving.


Als we net op weg zijn zien we dat er zelfs nog rijp op het gras zit en dat is ook nog wel te merken want het is best nog wel fris.  Bij de start hing en briefje waarop stond dat vanwege de slechte weersomstandigheden van de afgelopen periode een deel van de route minder goed begaanbaar is. Nu dat merken we dan onderweg wel en dat maakt een wandeltocht ook altijd wel leuk.



Bij deze tocht krijg je bij iedere controle onderweg ook altijd een drankje en/of een hapje. Dat drankje is altijd heerlijke appelsap en voor mij staat deze tocht dan ook bekend als de appelsaptocht.


Na ruim 2,5 uur komen we weer in het Dorpshuis aan en we nemen hier een kort rust en we beginnen dan aan onze tweede 12,5 km.
Door het geslinger in de bossen heb ik niet zo goed het idee waar we lopen maar in de buurt van Rolde moet Karin even zand etc. uit haar schoen schudden.


Wanneer we weer in de buurt van het Dorpshuis komen gaan we voor ons gevoel wel een vreemde kant op en als we doorlopen zien we nergens meer een pijl staan. We besluiten terug te gaan en zien dat we een pijl gemist hebben (we vinden het wel gek dat wandelaars die daar bij die pijl op een bankje zitten te eten ons niet opmerkzaam maakten dat wij verkeerd gingen)


Bij terugkomst in het Dorpshuis besluiten we de derde route ook te doen nadat we eerst een kop soep nemen. Het zal voor mij echt een uitdaging worden want ik heb dit jaar als langste afstand 25 km gelopen.


Het fijne van wandelen in de bossen vind ik altijd dat je geen lange saaie rechte wegen voor je ziet. Ook deze laatste route is weer echt de moeite waard. Gelukkig hebben ze de routes dit jaar aangepast.


Andere jaren vond ik de laatste route altijd heel saai en er zat altijd een lang recht stuk landweg in. Maar niettegenstaande dit loop ik deze route beslist niet als een jonge hinde. Gelukkig dat Karin haar tempo zo makkelijk kan aanpassen want als ik haar steeds ver voor me zou zien lopen dan zou me dat toch wel erg frustreren.


Als we ons afmelden in het Dorpshuis vind ik het een hele prestatie van mijzelf dat ik het volbracht heb. Karin liep de tocht dit jaar als een jonge hinde, vorig jaar was het voor het eerst dat zij zo lange afstand liep en kostte het haar wat meer moeite.
We drinken nog iets voordat we weer op huis aan gaan.



Het was gezellig om de tocht met Karin te wandelen, jammer dat de anderen niet konden want het is een schitterende omgeving om te wandelen. Trouwens alle wandeltochten in Drenthe vind ik altijd de moeite waard.



De hele week na de wandeltocht was ik zo stijf als een bonenstaak maar dat neemt niet af dat ik erg genoten heb van deze tocht. De Broekstreker Stertocht is een tocht die altijd hoog op mijn lijstje staat en daar komt door die stijfheid nog geen verandering in. Ik kan daar natuurlijk altijd nog de 12,5 km in de toekomst doen.