Notenschieten 28-03-2016


Pasen was in vroegere tijd een tijd waarin veel spelletjes met eieren en noten werden gedaan. Manlief speelde in zijn jeugd elk jaar traditiegetrouw een potje notenschieten op Paasmaandag wat vooral in de provincie Groningen gespeeld werd. Noten schieten, ook wel neutenschaiten, riesterken, riestern, of riegjen genoemd.
Op een zo vlakke ondergrond wordt een rechte lijn getrokken met een lengte van zo’n drie meter. Dit vond vroeger vaak plaats in de boerenschuur, waarbij soms  een houten plank werd gebruikt als ondergrond. Daarop werden walnoten geplaatst, met een gelijke tussenafstand. Die walnoten werden ingelegd door de deelnemers. Het was de bedoeling de achterste noten, dus die zo ver mogelijk van de werper aflaggen, er af te rollen. Dit gebeurde met een stalen kogel. Als een speler inderdaad de achterste noten wist te raken mocht men deze noten oprapen. Als men noten uit het midden van de rij raakte, zonder ook de achterste te raken, dan moest men noten bijzetten in een potje. Vaak speelde mannen vroeger om geld maar deze gokkerij was verboden. Als men door de politie gesnapt werd kreeg men een bekeuring maar deze werd dan door de spelers samen betaald. het gebeurde wel dat men op dieren gokte. het spel kon dan wel erg grof worden.


Ook dit keer stond in ons streekblad weer de volgende mededeling:
Op Tweede Paasdag wordt in het Veenkoloniaal Museum Veendam een aloude traditie al jaren in ere gehouden: het notenschieten , ofwel "neutn schaiten". Ook dit jaar begeleidt Wim Dussel beginners en gevorderden op Tweede Paasdag bij de fijnere kneepjes van dit eeuwenoude spel.

Twee jaar geleden zijn wij ook geweest en ik, als spelletjesmens, vond het toen erg leuk. Hoewel ik het niet ken vanuit mijn jeugdjaren omdat ik oorspronkelijk niet uit Groningen kom.

Op weg naar het museum komen we langs het hertenkamp en ook nu kan ik het niet laten om er even te blijven staan om de dieren te bewonderen.


Deze gans is ook op weg naar het notenschieten
 Als we binnenkomen zien we dat er al aardig wat liefhebbers zijn en de noten liggen al klaar.


Voordat we beginnen worden de spelregels uitgelegd en wij spelen niet voor noten, geld of dieren maar gewoon voor punten.


Alleen krijg je punten als je dun schiet, min punten krijg je als je dik schiet en geen punten als je dik in dun schiet. En natuurlijk ook geen punten als je helemaal geen noten raakt. Degene die de meeste punten heeft heeft de ronde gewonnen.

Het resultaat van mijn worp is dik geschoten

Ook manlief behaalt met zijn worp minpuntenWon manlief 
Won manlief twee jaar geleden nog een prijs omdat hij bij de besten hoorde dit jaar moest hij het met de poedelprijs doen.
Het was een gezellige middag en het is goed te zien dat het vroeger veel in de provincie Groningen gespeeld werd want er komen op een paar jongeren na eigenlijk alleen maar ouderen op af.

Kunst op Schaal 2016


“Eén ei is geen ei, twee ei is een half ei, drie ei is een Paasei”. Pasen en eieren zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden. Het versieren van eieren heeft al een eeuwenoude traditie en deze traditie zetten wij reeds 30 jaar voort. Dit 30 jarig jubileum zal uiteraard zijn aandacht krijgen.
In “De Oranjerie” te Zeijen (Drenthe) wordt van zondag 28 februari t/m zaterdag 26 maart voor de 30e achtereenvolgende keer deze kunstvorm tentoongesteld tijdens de verkoopexpositie “Kunst op Schaal”.
Aan deze bij de verzamelaar zeer gewaardeerde expositie nemen kunstenaars deel afkomstig uit verschillende landen. 
Kwaliteit en exclusiviteit staat bij deze tentoonstelling voorop.
De eieren worden in vitrines geëxposeerd. Er worden o.a. natuurtaferelen, oude meesters, jugendstil, Hinderloper techniek, iconen en nog veel meer op een ei gezet, wat zeker tot de verbeelding spreekt.
(dit is te lezen op de site van de "Oranjerie")

Al jaren wist ik dat hier zo'n expositie was want ik kwam er vaak langs tijdens een georganiseerde wandeltocht in die periode. Omdat het er dan altijd erg druk was dacht ik dan moet het wel heel mooi zijn dus wat kan je dan beter doen dan er zelf eens een kijkje te gaan nemen.  
Nu het is de moeite waard. 
Omdat de eieren in vitrines staan zijn de foto's niet echt mooi maar het geeft toch wel een beeld van wat voor mooi beschilderen en bewerkte eieren er staan.















Ook heeft "De Oranjerie" de exclusieve verkoop in Nederland van unieke replica’s van de complete Fabergé collectie Tsaren eieren. 

Taribush Lente Wandel Festival 2016


Om te vieren dat de lente officieel begonnen is organiseert Taribush Events voor de achtste keer het Wandelfestival met activiteiten voor het hele gezin. Het zijn tochten over heide, door de bossen en langs vele vennetjes door het nationaal park Dwingelderveld. Deze dag zijn er bepijlde lange afstands-wandelingen te lopen van 20 en 30 km. Ook is er een knapzakroute beschikbaar van 7 en 13 km en voor de kinderen is er een avonturentocht van 3,5 km of een leuke kindertocht van 2,5 km. 




Het Nationaal Park Dwingelderveld vormt de kern van het karakteristieke Drentse esdorpenlandschap. Het is het grootste aaneengesloten vochtige heidegebied in West-Europa. Het bijzondere van dit gebied is de afwisseling van de bodemgesteldheid, waardoor een mozaïekpatroon van begroeiing ontstaat. Vochtige dopheide met vennen, droge heide, bossen en jeneverbesstruiken. Deze variatie is niet alleen aantrekkelijk voor de bezoeker van dit gebied, maar biedt ook allerlei dieren een gunstige leefomgeving.


Ondanks dat het de achtste keer is dat dit wandel festival georganiseerd wordt heb ik er nog nooit eerder over gehoord. Het was dat Heleen me erop attent maakte anders zou ik deze tocht niet gewandeld hebben. Heleen en Karin staan om 8 uur voor mijn deur om mij op te halen en we rijden naar Lheebroek waar de startlocatie is. Heleen schrijft ons in voor de 20 km.


Trouwens het is een heel andere startlocatie dan die we gewoonlijk gewend zijn. De startlocatie bevindt zich nu in de groepsaccommodatie "De Marke".



Na een kop koffie in de "huiskamer" en een bezoek aan het toilet beginnen we aan onze 20 km.





Heleen neemt nog een snoepje mee voor onderweg en Karin bekijkt nog even de tassen die er hangen.



Onze tocht voert ons hoofdzakelijk over onverharde paden en soms is het ook even zoeken naar een paadje zodat je niet door de modder hoeft te banjeren.







Op 6,4 km is de eerste rust bij Vakantiepark Zonnetij. Ook dit is weer een rust die anders is dan gewoonlijk want hier kunnen paardrijders overnachten met hun paard. Een zogenaamde Paard & Bed accommodatie. Wij nemen hier nog geen rust want we vinden dit nog te vroeg als je 20 km loopt.




 Verder gaan we weer. Het is jammer dat het somber weer is en er valt zelfs af en toe een spatje regen.




We komen langs een schuur waar allemaal geblaat klinkt dus daar moeten wel lammetjes zijn. We kunnen over de onderdeur heen kijken en inderdaad er zijn daar aardig wat lammetjes.




 Af en toe begint het nu toch wel wat meer te regenen maar een regen-poncho is niet echt nodig.




We komen langs een uitkijkpunt en gaan er naar boven. Heleen en Karin gaan tot helemaal bovenaan toe. Ik wacht beneden aan de trap. Het uitkijkpunt staat vlak langs de A28.




Als we er 15,4 km hebben opzitten is er een rust en hier rusten we wel even en drinken er ook even iets warms. Dan beginnen we aan de laatste 4,5 km. Ook nu weer door alleen natuurgebied. We moeten ook nog een paar keer over een soort bruggetje. Ik vind het wel wat eng vooral als er tegenliggers komen. Ik ben wel wat bang dat ik er dan vanaf val want er staat water onder en langs. Ik vind het vooral niet prettig als dan ook nog een dame mij  vasthoudt als me me passeert maar gelukkig vallen we er niet beiden in.





Voordat we het weten zien we de startlocatie al weer opdoemen en kunnen we ons afmelden en krijgen een lekkere kop lentesoep.



Het was een hele mooie wandeling die voor het grootste deel over onverharde paden ging en door de onbebouwde kom. Jammer dat het geen zonnig weer was en dat er af en toe wat regen viel maar van de regen hadden we niet echt veel last.
Het was gezellig om weer eens met mijn wandelmaatjes Heleen en Karin te wandelen. Als zij er niet bij geweest waren, waren die bruggetjes voor mij een nog groter probleem geweest.