Nijmeegse Vierdaagse 2015



Ook dit jaar ga ik weer proberen om de 4daagse te lopen. Heleen een van mijn wandelmaatjes loopt ook maar zij loopt 40 km en ik maar 30 km. Dit houdt dus in dat we een heel stuk gescheiden zullen lopen. 

Op zondag ga ik al met manlief naar Nijmegen om mijn startbewijs op te halen. Als we in Nijmegen aankomen komt de regen met bakken uit de lucht vallen en komt de poncho en de paraplu van de NS, die we bij het station krijgen, zeer goed van pas. Hopelijk is deze regen geen voorbode van wat ons op de wandeldagen te wachten staat. Velen bewegen zich richting de Wedren en al snel sta ik in de rij waar ik mijn startbewijs moet halen en het duurt niet al te lang of ik ben voorzien van mijn polsband.                            

Omdat ik meedoe met een onderzoek van het Radboud Ziekenhuis moet ik ook langs een tent waar 5 buisjes bloed worden afgenomen. Hier blijkt dat mijn polsband wel erg los zit en er wordt me geadviseerd om deze bij de centrale administratie te laten vervangen.

                       
Gelukkig is het hier niet druk en heb ik even later een nieuwe band. De dingen die vandaag gedaan moeten worden zijn nu gedaan alleen hebben we het plan nog om te gaan eten bij de Italiaan op ons programma staan (ik heb hier ieder jaar gegeten op de dag van aanmelding en met een goede traditie moet je nooit breken)


Na het eten verlaten we Nijmegen wat in zijn geheel in het teken van het wandelfestijn staat want er hangen zelfs schoenen aan lijnen in de straat.

Op maandag houd ik min of meer een rustdag en spreek ik met Heleen af dat ik haar morgen in Elst zal ontmoeten bij de kerk waar we altijd een rust houden. Heleen heeft morgen de late start.


Dinsdag 21-07-2015
Als ik wakker word regent het behoorlijk maar wanneer ik in de bus (speciale bus die wandelaars van bepaalde campings ophaalt) zit is het droog. Ik ben vrij vroeg op de Wedren en na een beker koffie ga ik in de rij staan. Omdat ik vrij vooraan sta wordt ik al vroeg gescand. 


De (dronken) studenten zwaaien ons enthousiast uit terwijl ze kerstliedjes zingen en niet veel later loop ik over de Waalbrug om te beginnen aan mijn 120 km in vier dagen. 


De eerste doorkomst plaats van de vierdaagse is Lent waar, ook dit jaar weer, heel veel toeschouwers en muziek langs de kant van de weg staat.


Het lopen gaat lekker en ik moet al snel mijn jasje uitdoen.


Als ik in de buurt van Elst kom zie ik dat ik al ruim 10 km gewandeld heb want vandaag is de afstand meer dan 30 km.


Ik ben nog maar net bij de afgesproken kerk waar ik Heleen zal ontmoeten of zij komt er al aan. Zij is iets meer dan een uur vroeger dan ik gestart en heeft er al 10 km meer dan ik opzitten. Na een bak koffie gaan we gezellig samen verder. Het wordt ook steeds warmer en het is van belang dat er goed gedronken wordt wat we dan ook regelmatig doen.


Dan komt de "Dijk" bij Oosterhout en doemt de Waalbrug weer op. Voordat we het weten laten we de "Dijk" achter ons.


Omdat ze in de buurt van de Waalbrug met werkzaamheden bezig zijn loopt de route iets anders maar al snel gaan we over de Waalbrug en zien  De Donjon aan het eind van de brug.
Een donjon is een middeleeuwse verdedigbare woontoren, al dan niet gebouwd op een motte. De eerste donjons waren van hout; later, na de uitvinding van de baksteen, werden ze van steen gebouwd.


Niet veel later arriveren we op de Wedren waar we ons afmelden en we Marina (onze trouwe supporter) ontmoeten. 


Heleen inspecteert haar voeten maar er zijn geen echte problemen. Na een drankje en een zak frites verlaten we de Wedren. Dag een hebben we zonder problemen volbracht. Het was goed wandelweer, eigenlijk al weer wat te warm voor me.


Woensdag 22-07-2015
Heleen heeft vandaag Karin bij zich als zwart loopster. Ik heb met haar afgesproken dat ze niet onderweg ergens op mij wachten want Heleen heeft de vroege start en haar wandeltempo ligt heel wat hoger dan dat van mij. Vandaag komen we langs de camping waar manlief en ik staan dus een mooie gelegenheid om hier een rust te houden.


Ook vandaag word ik al vroeg gescand en loopt het in het begin makkelijker dan gisteren omdat de weg breder is.


Net als de bewoners van de Weezenhof vind ik het jammer dat we niet door de wijk gaan want ik vind lopen door een woonwijk leuker dan op een fietspad langs een weg of op de weg.


Omdat je als een lange sliert wandelaars loopt zou je haast vergeten om van de omgeving te genieten maar er is ook best wel natuurschoon te zien.


Wanneer ik bij de camping ben zie ik manlief en mijn schoonzusje, die speciaal voor deze dag gekomen is, al zitten langs de kant van de weg. Ik drink bij de caravan koffie en hoor dat Heleen met Karin al ruim twee uur eerder bij hen koffie gedronken hebben. Zij gaan dus weer als een speer.


Na een korte pauze ga ik weer verder want ik heb nog heel wat kilometers te gaan. Ik vraag me soms af of er niet meer toeschouwers zijn dan wandelaars want er staan vandaag zowel in Wijchen als in Beuningen heel veel toeschouwers langs de kant van de weg.


Op de televisie had ik al gezien dat we ergens langs zouden komen waar iemand een tuin heeft die helemaal volstaat met beelden en allerlei tierelantijnen. Omdat we dit jaar in Weurt door het centrum gaan komen we nu hier langs.


Tijdens deze dag is goed te zien dat deze dag ook wel roze woensdag genoemd wordt want sommige wandelaars zijn in het roze gekleed en ook vele toeschouwers in Nijmegen.


Op de Wedren ontmoet ik Heleen, Marina en Karin. Na nog wat gedronken te hebben ga ik met Karin richting het station waar zij de trein neemt naar het hoge Noorden en ik bij het Keizer Karelplein mijn bus naar de camping.
De langste wandeldag zit er op van de 30 km. Ik vond het vandaag vrij warm en altijd de naarste dag want ik vind het laatste stuk over de Waalkade en dan naar de Wedren altijd een zwaar stukje.


Donderdag 23 -07-2015
Vandaag staat Groesbeek met de Zevenheuvelenweg centraal. De Zevenheuvelenweg die de derde dag tot een koninginnen-etappe maakt. Ik vind dit altijd een mooie dag want op de Zevenheuvelenweg staat altijd een camper van onze regionale krant die gelukstelegrammen voor je bij zich heeft als tenminste je familie, vrienden en kennissen er een hebben opgegeven.
Heleen heeft de late start en we hebben afgesproken om elkaar in Groesbeek te ontmoeten.
Ook vandaag sta ik weer in de rij weer vrij voorin.


Al vroeg staan zelfs de kinderen van een kinderopvang langs de weg als wij nog maar net gestart zijn.


Onderweg naar Malden kom ik een gladiolen-veld tegen, ik veronderstel dat deze niet voor morgen zullen zijn bij de intocht.


Ook dit jaar neem ik bij Tuinwereld een roombroodje. Heleen had me er al een foto van gestuurd want zij had hier ook een rust genomen. Het is ook lekker om hier even te kunnen zitten. Heleen gaat vandaag ook weer als een speer.



Bij Mook gaat de 30 km over de Mookerheide en door de Groesbeekse bossen. Heerlijk om voor een groot deel in de schaduw te lopen.



In Groesbeek is het heel druk met toeschouwers en er is geen of nauwelijks bereik met de telefoon. Wanneer ik aan het begin van de Zevenheuvelenweg ben wil ik Heleen laten weten waar ik ben maar het is moeilijk om contact te krijgen. Eindelijk heb ik dan contact en ik vertel haar dat ik bij de stand van de krant op haar zal wachten. Ik ben bang dat ik de stand gemist heb want ik ben al halverwege en ik heb de camper nog niet gezien. Het voordeel is wel dat ik helemaal niets merk van de heuvels want ik kijk steeds of ik geen vlag zie met Dagblad van het Noorden erop.
En dan zie ik hem en ik ben goed bedacht met telegrammen! Ik heb er 18 en er zijn 11 kaarten voor Heleen en mij samen, geweldig


Even later komt Heleen eraan en zij haalt ook haar telegrammen op en ik vertel haar dat ik kaarten voor ons samen heb.


Dit jaar mogen er minder campers langs de Zevenheuvelenweg staan dan anders en dat vind ik toch wat minder gezellig dan anders.


Als we in de buurt van de Wedren komen lijkt het wel of het vandaag de intocht is, zo juichen en applaudisseren de toeschouwers. Als we ons hebben afgemeld op de Wedren ontmoeten we Marina en Heleen haar vriend met zijn ouders. Na een biertje en een friet ga ik terug naar de camping.
Dag drie ben ik ook zonder problemen doorgekomen.



Vrijdag 24-07-2015
Deze dag wordt de dag van Cuijk genoemd maar omdat ik slechts 30 km loop kom ik niet door Cuijk en ook niet door Linden het dorp wat ieder jaar versierd is aan de hand van een bepaald thema. Jammer maar het is nu eenmaal zo. Als ik 's morgens naar het toiletgebouw op de camping loop vind ik dat mijn schoenen wel erg ruim zitten maar het zal wel door mijn nieuwe sokken komen denk ik. Ik veter ze wat strakker en zeg tegen mijn man dat hij mijn andere schoenen mee moet nemen naar het St.Waldrick restaurant waar hij zal staan. Ik heb de ene dag mijn New Balance schoenen aan en de andere dag mijn Hanwag schoenen. Bij de opstapplaats van de bus kijk ik voor de zekerheid nog even of ik mijn zooltje er wel heb in gedaan maar alles lijkt in orde.
Ook vandaag word ik vroeg gescand en ga ik net als de twee voorgaande dagen Nijmegen uit. Heleen heeft vandaag de vroege start en we willen als het even kan de laatste stuk waar de 30 km weer bij de 40 komt elkaar ontmoeten om samen naar de finish te lopen.


Als ik bij het St. Waldrick kom hoor ik van manlief dat Heleen 2 uur eerder al gepasseerd is. Hij vraagt of ik mijn schoenen wil wisselen maar omdat ik geen problemen heb doe ik dit niet. Ik blijf er niet al te lang want ik moet nog wel 20 km.


In Overasselt is het gezellig druk en ik maak hier een sanitaire stop. In de loop van de jaren heb ik zo mijn vaste adresjes hiervoor.


Dan ga ik de dijk naar Heumen op. Ik vind deze dijk altijd erger dan de dijk bij Oosterhout op dinsdag.



Maar dan laat ik de dijk toch achter me en ga Heumen in. Intussen heb ik al eerder van Heleen gehoord dat zij ook vandaag weer een prima tempo heeft. Ik vind het vandaag ook weer flink warm en maak dan ook dankbaar gebruik van drinken want soms gratis onderweg wordt aangeboden. Ik sta er trouwens ook dit jaar weer van te kijken wat je allemaal niet aangeboden krijgt.



Ook de vele straatorkesten onderweg zorgen voor een geweldige sfeer.


Waar ik ook dankbaar gebruik van maak is de soort douches die omwonenden langs de route hebben neer gezet. Heerlijk om hier onder door te lopen, het verfrist je even. 



Wanneer ik mijn telefoon pak bij het punt waar de 30 km weer invoegt word ik gebeld door Heleen zij is er ook net. 
Gezellig om nu samen op te lopen. Heleen zegt dat ze haar voeten wel voelt en ik heb hele erge warme voeten. Wanneer we twee stoelen langs de kant van de weg zien staan vragen we of we er even mogen zitten. Heerlijk om even van de voeten te zijn maar we moeten verder. De Via Gladiola wacht en we zijn daar nog lang niet. eerst moeten we Malden nog door en het duurt nog wel even voor we het spandoek boven de weg zien hangen. Maar dan lopen we er toch onder door. 


We hebben intussen gehoord dat Janny (ook een wandelmaatje van ons) en Aagtje even na het Raboud Ziekenhuis staan een jawel we zien ze. We krijgen ieder een bos gladiolen.


En we lopen met zijn vieren naar de finish. Wanneer ik langs de tribunes loop voel ik me geweldig. Ik heb het toch maar weer gefikst, hoewel ik dat in het begin van het jaar nog betwijfelde.
Ook zien we Heleen haar vader en dan gaan we onder het finishdoek door.


Op de Wedren ga ik mij afmelden bij 30K waar ik nummertje 7 in ontvangst neem.




Heleen krijgt haar zilveren medaille met het kroontje, zij liep voor de zesde keer.


Hierna gaan we op zoek naar Heleen haar ouders en natuurlijk naar Marina die iedere dag op de Wedren aanwezig was als wij binnenkwamen. Na een gezellige nazit gaan we ieder ons weegs.
Wanneer ik op de camping kom en mijn schoenen uit doe zie ik dat ik de hele dag de schoenen van mijn man heb aangehad. Deze schoenen zijn 3 maten groter en dan ook nog schoenen voor mannen!
Toch heb ik er geen nadelig gevolgen van en heb ik er zonder problemen op gelopen hoewel ze in het begin wel wat aan de ruime kant waren.


Ik heb dit jaar erg genoten van de 4daagse. Jammer dat ik niet samen met Heleen de 40 km kon lopen. Maar gezien het tempo wat Heleen tijdens deze vierdaagse had ben ik bang dat dit er voor mij ook niet meer in zal zitten.
Ik wil iedereen bedanken voor de support wat ik kreeg d.m.v. appjes, sms'jes, telegrammen, etc en natuurlijk de gladiolen en cadeautjes na het volbrengen van de 4daagse.


Voordat ik naar Nijmegen ging bracht de post me dit en 
I DID IT