Rode Kruis Bloesemtocht Geldermalsen 18-04-2015




Heleen en Janny zoeken de e-tickets op 
Dit jaar neem ik voor de derde keer deel aan de Rode Kruis Bloesemtocht in Geldermalsen. Er gaan drie wandelmaatjes met me mee en dat is natuurlijk heel gezellig. Vooral omdat je er wel wat voor over moet hebben als je uit het Hoge Noorden moet komen voor deze tocht. We gaan voor de 25 km en dan moet je natuurlijk wel redelijk op tijd starten. We nemen dan ook de trein van 6.05 uur uit Groningen maar eerst moeten we nog naar Groningen met de auto en dit houdt in dat ik om ongeveer 5.15 opgepikt wordt bij de carpool plaats in Zuidbroek. Onze treinreis verloopt, met een overstap in Utrecht, voorspoedig en wanneer we bij de Veilig in Geldermalsen aankomen kunnen we gelukkig gelijk starten omdat Heleen eerder al E-tickets besteld heeft. Tegen mijn gewoonte in begin ik aan de tocht zonder eerst koffie gedronken te hebben maar de Bloesemtocht staat bekend om de vele rustplaatsen dus het zal niet moeilijk zijn om onderweg ergens een koffie te scoren. De wandeltocht voert ons zoals ik al wel wist door de mooiste delen van de Betuwe. De  route leidt ons dwars door boomgaarden en over terreinen die normaal gesproken niet toegankelijk zijn. Dit wordt mede mogelijk gemaakt door de aanleg van speciale bruggen door de genie-eenheden van de Koninklijke Landmacht en het openstellen van privédomeinen. Deze route kan dus maar één dag per jaar gewandeld worden. Onze route, route west, gaat voor het grootste deel langs de rivier de Linge.



Het valt me direct op dat er minder bloesem aan de bomen is dan vorig jaar.





Maar toch genieten we direct al van de wandeltocht mede dankzij het mooie weer want al heel snel kunnen de jasjes en windbreakers uit.


Onderweg is er bij vele rustplaatsen ook muziek maar wij zijn geen wandelaars die overal een langere over kortere rust houden en we lopen dan meestal ook de rustplaatsen voorbij. Ondanks dat er vrolijke muziek klinkt.


Intussen heb ik ook mijn kop koffie gescoord en we genieten van de mooie omgeving en al het schoons wat de natuur ons te bieden heeft.








Voor mij is dit op de 4daagse van Nijmegen na een wandeltocht met de meeste deelnemers aan een tocht.
Ook hier is het soms moeilijk om je eigen tempo te lopen maar dat weet je van tevoren als je deelneemt aan zulke tochten. Ondanks de drukte vind ik dat zulke tochten toch ook wel iets hebben en het is voor het goede doel dus hoe meer wandelaars hoe meer geld!  Ik vind het ook altijd bijzonder om de speciale bruggen die voor deze tocht zijn aangelegd  om over te gaan.
Het doet een beetje denken aan de speciale pontonbrug in Cuijk die daar tijdens de 4daagse ligt. Ik ben niet de enige die dit denk want ik hoor achter me meerdere wandelaars dit tegen elkaar zeggen.
Hoe dan ook het is leuk om dit te zien en er overheen te gaan.






Natuurlijk ontbreekt ook een molen niet in dit typische Hollandse landschap.






Het dijkje waar ik nu naar beneden ga gaat een stuk makkelijker dan drie jaar geleden toen het geregend had en vele stukken onverharde pad bijzonder glad waren maar toch houd ik de leuning voor alle zekerheid maar vast want ik ben iemand die nogal snel valt. Het is ook duidelijk aan de dieren te zien dat het lente is. Vlak langs de route zit een ooievaar op het nest en deze lijkt zich totaal niets van de vele wandelaars die passeren aan te trekken. Ook een nog niet zo lang geleden geboren zwart lammetje ligt haast langs de weg en lijkt wel een fotomodel want dit lammetje wordt door heel veel wandelaars gefotografeerd. Wanneer we bij Rhenoy zijn gaan we weer terug richting Geldermalsen.



Bij gebrek aan een zitplaats dan maar
een plaatsje op de stoep
Karin en Heleen ogen nog fris na bijna 18 km


We hebben het plan om bij de volgende rust een rust te nemen en wanneer we in Rumpt zijn zien we een bord met Theetuin De Pastorie erop staan en besluiten daar heen te gaan wellicht is het er minder druk dan op de officiële rustpunten en kunnen we even lekker in de tuin zitten. Maar helaas velen hebben dit ook gedacht en er is geen plekje vrij in de tuin en we horen dat de bediening (als je soep wilt) minstens 20 minuten duurt. Dan maar naar de rustplaats Albertine waar we een broodje kroket nemen. Tegenwoordig nemen we tijdens een wandeltocht nog weleens een broodje kroket. Na de korte pauze gaan we weer verder want we hebben nog ongeveer 8 km te gaan.

We komen nu over een  stuk dijk waar hele mooie huizen staan en aan onze linkerkant is steeds de rivier de Linge.


Af en toe is er toch wel een boom te zien die redelijk in bloei staat en af en toe zijn er ook standjes die jam, vruchtensappen etc. verkopen. We zijn tenslotte in De Betuwe.


Al praten verdwijnen de laatste kilometers dan ook onder onze voeten en komen we steeds dichter bij het Veiling gebouw.



Mijn wandelmaatjes Karin, Heleen en ikzelf
 Als we in het veilinggebouw zijn melden we ons af. Heleen en Karin krijgen hun medaille (zij liepen voor de eerste keer deze tocht) Janny krijgt een pin met nummertje 2 en ikzelf een pin met nummertje 3. Heleen had op de heenreis al verteld dat ze haar sandalen bij zich had en zoals op de foto te zien is is ze blij dat ze deze aan kan doen.


Ondanks dat we voor dag en dauw moesten opstaan en pas om 18.45 uur weer in Groningen waren was het een geslaagde dag, Ik ben mijn wandelmaatjes Heleen, Janny en Karin dankbaar dat ze me steeds behulpzaam waren met het op en af doen van mijn rugzak. Dit lukte me niet zo best door de spierpijn in mijn armen, maar ook hun gezelschap was natuurlijk tof. Ik vind het knap van Heleen dat ze ondanks dat ze last had van migraine toch de 25 km heeft gedaan en dat ze niet voor de 8 of 15 ging. We hadden best voor haar een andere afstand kunnen en willen doen. Het was prima wandelweer. De afstand was ruim 25 km.

Eendrachttocht Assen 04-04-2015


Vandaag houdt Wandelvereniging voor de 20ste keer hun Eendrachttocht. Gisterenavond hoorde ik dat mijn wandelmaatje Heleen toch met me meeging. Gezellig, want het loopt voor mij altijd beter als ik gezelschap heb vooral nu ik de laatste tijd last mijn spieren heb.

Mijn taxi staat voor

Even voor half negen staat mijn wandelmaatje voor de deur en zeer voorspoedig arriveren we in de startlocatie "Het Wielerhome" in Assen. Wanneer we ons hebben ingeschreven voor de 15 km is er nog tijd genoeg om een bak koffie te drinken want ze houden zich strikt aan de starttijden en wij mogen pas om 9 uur 15 starten.



Al snel lopen we over onverharde paadjes en af en toe is het er wel heel erg modderig. Je kunt duidelijk zien dat het de afgelopen dagen flink geregend heeft en soms is het wel even zoeken om zonder uit te glijden of natte voeten je pad te vervolgen.

Toch blijven we op de been en komen we door het plaatsje Witten, vooral bekend van de TT omdat er dan veel campings zijn voor de bezoekers van de TT. In Witten hebben we onze eerste rust, het is bij camping Buitenpret. We hebben dan bijna 5 km gewandeld maar wij vinden het nog te vroeg voor een rust en laten er dus alleen onze controlekaart afstempelen. Het is heerlijk wandelweer en al kletsend verdwijnen de kilometers onder onze voeten. We gaan nu richting  Baggelhuizerplas.  De baggelhuizerplas is een veelzijdig recreatiegebied. Bossen, grasvelden en stranden zijn aanwezig bij dit geweldige mooie stuk natuur! Ik heb al vaker bij verschillende wandeltochten door dit recreatiegebied gewandeld en het blijft mooi.





We komen over een brug over de Drentsche Hoofdvaart en gaan nu richting Kloosterveen. Kloosterveen (vroeger ook Vrouwenveen) is de benaming voor een historische plaats ten zuiden van  Assen. Op het noordelijkste deel daarvan werd vanaf 1997 als onderdeel van Assen-West de nieuwbouwwijk Kloosterveen gebouwd. De wijk en het historische gebied zijn gecentreerd rond de Drentsche Hoofdvaart.


We komen door een mooie nieuwe woonwijk en er staan heel wat mooie huizen. Op de routebeschrijving zien we dat het niet zo lang meer zal duren of we zullen de volgende rust bereiken. En jawel hoor we komen in het winkelcentrum Kloosterveste. Hier blijkt ook een lentefeest/paasmarkt te zijn. Al snel zien we Brasserie "De Veste"  Hier nemen we even een rust en drinken er wat. Helaas hebben ze er geen appelgebak (dit is min of meer een gewoonte om dit bij een wandeltocht te nemen) maar wel een Drents Turfje.


Een Drentse turfje is natuurlijk typisch Drents, een goed gevulde kruidcake met walnoten, rozijnen en kruiden. Nu het smaakt me goed!
Bij de paasmarkt is er ook een Paasboerderij en zo te zien valt deze bij de aanwezige kinderen goed in de smaak.




Het is weer eens wat anders om een stukje door een vrij nieuw winkelcentrum te wandelen. Ik wist trouwens niet dat er hier een winkelcentrum was met alle winkels die je eigenlijk nodig hebt.
We beginnen nu aan de laatste kilometers van onze wandeltocht. En voordat ik het eigenlijk weet zijn we weer bij de startlocatie terug. 

We melden ons af en omdat het een lustrum is voor de wandelvereniging (20ste keer) krijgen we een presentje. Een plastic etuitje met pleisters. Een leuke geste, zeker voor een wandelaar want zoiets hoort standaard bij je uitrusting in je rugzak. We zien dat er ook broodjes kroket te koop zijn en voordat we weer op huis aan gaan nemen we dit nog. Het was een fijne tocht met prima wandelweer. Ook vond ik dat ik deze 15 km beter kon wandelen dan de wandeltocht van 15 km in Drachten. Daar had ik de laatste kilometers heel veel last van mijn spieren en hier viel dat erg mee.
In het begin was het pad niet al
te best
Heleen laat de kaart stempelen bij de eerste controle en rust




Dat wil er wel na zo'n tochtje in



Familieweekend 20-3-2015 tot 23-03-2015 op de Veluwe



Dit jaar gaan we voor de tweede keer met mijn broer, schoonzusje en zusje naar het vakantiepark "Onze Woudstee". Dit park bezochten mijn broer, zusje en ik met onze ouders in onze jeugd. Het bedrijf waar mijn vader werkte had hier een vakantiehuisje en wij gingen hier verschillende jaren een week met vakantie heen. Op het park waren toen alleen nog maar vakantiewoninkjes, tegenwoordig wonen er veel mensen permanent en lijken veel huizen op gewone huizen die net zo goed in een nieuwbouwwijk zouden kunnen staan. De meeste vakantiewoninkjes zijn nu dan ook in particulier bezit, ook het huisje van het bedrijf waar mijn vader werkte is verkocht aan een particulier.
Wanneer manlief en ik bij het door ons gehuurde huisje aankomen zijn mijn broer en schoonzusje er al en niet veel later arriveert ook mijn zusje. Zij heeft voor het avondeten een ovenschotel meegebracht, dat is lekker makkelijk en bovendien smaakt deze schotel ook nog prima. Vorig jaar hebben we na afloop van ons weekend gezegd dat we de volgende keer een wisselbeker zouden hebben voor de winnaar want we doen zo'n weekend spelletjes. Ieder van ons mag een spel kiezen om te spelen. Broerlief heeft thuis al een prachtige scorelijst gemaakt zodat we aan het eind kunnen zien wie de beker een jaar lang mee naar huis mag nemen.




Wanneer ik mijn slaapzak op mijn bed wil leggen blijkt dat de sluiting van rits er uitgelopen is. Het blijkt nog een hele toer te zijn om deze er weer goed in te krijgen. Ikzelf krijg het niet voor elkaar maar gelukkig is mijn schoonzusje de kalmte zelf en het duurt dan ook maar even of de rits functioneert weer naar behoren. Natuurlijk spelen we de eerste avond al het eerste spel van de vijf die we het weekend zullen spelen.
Op zaterdag maak ik samen met manlief en mijn zusje vast de basis voor Noortjes Salade die we zondag met soep zullen eten. Mijn salade valt altijd bij iedereen goed in de smaakt en al velen hebben het recept van mij intussen gekregen. Het is een echt spelletjes weekend want mijn broer en zusje spelen zelfs een spel op de tablet. Toch zitten we niet de hele tijd binnen want even een frisse neus halen in de Harderwijker bossen is ook altijd fijn en ik wil ook even kijken of ik het huisje waar we met onze ouders vakantie vierden kan vinden. Het huisje is vrij vlot te vinden en het ziet er eigenlijk nog precies hetzelfde uit als toen.


Het is heerlijk om even in het bos aan de overkant van de snelweg te lopen en het is duidelijk een gebied waar veel mensen komen om te wandelen of om met hun kinderen bij de zandverstuiving te spelen want er staan heel wat auto's bij de voetgangersbrug over de snelweg.



Zaterdag halen we eten bij de Chinees want we kiezen ervoor om tijdens dit weekend makkelijk met het eten te doen, niet te lang in de keuken en niet te veel afwas. Sommige spelletjes vragen ook nogal wat tijd en natuurlijk nemen we ook tijd om gezellig bij te praten. Als je niet zo dicht bij elkaar woont en wanneer je ouders zijn overleden zie je elkaar toch al niet zo vaak.
De salade valt zondags ook weer goed in de smaak.




En "The Winner" is mijn zusje Herma. Zij mag de wisselbokaal een jaar in haar bezit hebben. Wees er zuinig op!

We hebben en heel fijn weekend met elkaar gehad. Heerlijk om elkaar weer eens voor een paar dagen te zien. We hopen dat we dit nog lang kunnen en mogen doen.